پل تاریخی خاتون خوی یکی از یادگارهای ارزشمند دوران سلجوقیان است از مشخصات بارز این پل آن است که قسمت تحتانی آن شامل پایه ها و سیل شکن هایی است که با سنگ های نسبتا بزرگ و منظم (با ملات ماسه و سنگ) ساخته شده است. مصالح به کار رفته قسمت فوقانی پل نیز آجر است.
این پل بین دو طرف رودخانه و برو روی پایه های سنگی ، هفت دهانه منظم به صورت طاق های تزئینی تعبیه شده که با ساختمان اصلی بنا هماهنگی جالب توجهی دارد.
پل خاتون هفت دهانه بزرگ و هفت دهانه کوچک در بالای پایه ها و شش پایه سنگی دارد. ارتفاع پایه های سنگی از کف پل ، دو متری است. فاصله بین پایه های سنگی را با طاق های جناغی متناسب و مستحکمی برپاداشته اند. پایه های پل در هر دو جهت مخالف و موافق آب رودخانه ، آب شکن های مثلثی به اندازه دو متر دارند. پل خاتون هفت چشمه طاق بزرگ و هفت چشمه طاق کوچک در بالای پایه ها دارد. تمامی این چشمه طاق ها به وسیله طاق های جناغی و با آجر و ملات ، گچ و قسمت های وسط طاق نیز با سنگ و ملات گچ پوشش داده شده است. بعد از اتمام کار طاق زنی ، دیوارهای طرفین پل خاتون را با آجر تا ارتفاع موردنظر بالا برده و میان این دیواره ها را با ملات و مصالح آجر و سنگ پر کرده اند. سطح گذر پل به علت بزرگتر بودن طاق میانی پل از سایر طاق ها و به علت متقارن بودن طاق های بزرگ دارای شیب ملایم به دو طرف شمال و جنوب است. مصالح اصلی بنا سنگ های تراشیده سفید رنگ نامنظم است و سنگ های تراشیده منظم ، قلوه سنگ ، سنگ لاشه و آجرهایی به ابعاد 25*25*5 و ملات آهک و گچ ساروج است. در گذشته کاروان هایی که از عثمانی می آمدند از این پل عبور می کردند و تا چند سال پیش نیز گذرکاه مردم بوده ولی در سال های اخیر در راستای آن پلی جدید ساخته شده و راه ارتباطی مردم از روی پل جدید است . در بعضی منابع تاریخی آمده است که این پل به دستور احمد خان دنبلی و در کنار دامنه غضنفر ساخته شده که هنوز پا بر جاست و بعلت ارزش باستانی بودنش توسط میراث فرهنگی استان حفاظت می شود .
در قرون گذشته و در لشکر کشی سلطان یعقوب آق قویونلو در سال 883 هجری قمری برای جنگ با برادرش سلطان خلیل این پل مورد استفاده قرار گرفته و چنین به نظر می رسد پلی که در این محل بوده و شاید طی سالیان بعد و در اثر سوانح طبیعی و انسانی تخریب شده احمد خان آن را تعمیر یا پل جدیدی در محل پل قدیمی ساخته و نام قدیمی که شهرت داشت بر روی آن مانده است .